Honger en corona.
De coronapandemie en de impact van de corona-maatregelen zijn wereldwijd hard aangekomen. Zeker in arme landen, bij mensen zonder toegang tot een kraan of goede gezondheidszorg, waar goede informatie mondjesmaat verkrijgbaar is en waar social distancing zonder enig vangnet eigenlijk niet haalbaar is. Het aantal mensen met honger is door corona verder toegenomen.
In arme landen slaat corona hard toe.
De coronapandemie heeft iedereen geraakt, overal ter wereld. Maar in het algemeen heeft de coronacrisis zeker in arme landen hard toegeslagen. Waar toegang tot een kraan, goede gezondheidszorg of kennis over hygiëne niet vanzelfsprekend is. Waar goede informatie mondjesmaat verkrijgbaar is, of niet lokale talen en waar lang niet iedereen toegang heeft tot internet om makkelijk even wat extra informatie op te zoeken. Waar leerlingen geen online les kunnen volgen als de scholen dicht zijn. Waar nog lang geen zicht is op een vaccin voor iedereen. En waar geen vangnet is – geen verzekering, en ook geen regeling van de overheid om tegenvallende inkomsten op te vangen.
Wanneer een lockdown honger betekent.
In arme landen leven veel mensen ‘hand-to-mouth‘: een dag niet gewerkt, is een dag niet gegeten. In tijden van zaaien of oogsten betekent verplicht binnenblijven bovendien dat er niet alleen vandaag geen eten op tafel komt, maar ook de komende maanden niet – met grote gevolgen voor de voedselzekerheid en inkomsten van een gezin.
Honger gestegen door corona.
De pandemie heeft voedselsystemen en gemeenschappen ontwricht, en daarmee is ook het aantal mensen met honger toegenomen. Veel mensen die nu nét het hoofd boven water houden, redden het (straks) niet meer. Uit het meest recente FAO-rapport wordt duidelijk dat honger flink is gestegen: sinds de uitbraak van COVID-19, zijn er zo’n 122 miljoen meer mensen honger dan daarvoor.
Honger blijft nog steeds toenemen in heel Afrika, West-Azië en het Caribisch gebied. Het behalen van het SDG-doel van #ZeroHunger in 2030 staat zonder twijfel onder druk. Sterker nog, er wordt voorspeld dat in 2030 bijna 630 miljoen mensen nog steeds honger hebben. Dat betekent dat er 119 miljoen meer mensen honger zouden hebben dan als de COVID-19-pandemie en de oorlog in Oekraïne niet waren gebeurd.
Uit de praktijk: gevolgen in India.
- 92% van de mensen had minder inkomsten
- 58% van de mensen kon niet meer voorzien in de basisbehoeften
- 45% van de mensen had problemen met voedselzekerheid
Gevolgen van de pandemie, genoemd in de onafhankelijke evaluatie van het Hunger Project-leiderschapsprogramma 2017 t/m 2021 in de staat Odisha, India.
Impact op alle SDG’s.
Het United Nations Department of Economic and Social Affairs bracht in kaart hoe de COVID-19 pandemie invloed heeft op alle 17 Sustainable Development Goals – van #ZeroHunger tot goed onderwijs. Zo gingen vanwege corona 1,5 miljard kinderen en jongeren niet naar school of studie. En de meeste van hen hadden helemaal geen enkele les, ook geen thuisonderwijs op afstand. Daarbij liepen miljoenen kinderen niet alleen hun lessen, maar ook een voedzame schoolmaaltijd mis. Maar ook geweld tegen vrouwen en het aantal kindhuwelijken nam snel toe.
Het aantal mensen met honger neemt toe door de coronacrisis.
Onze corona-aanpak.
The Hunger Project werkt hard om te voorkomen dat meer mensen onder de armoedegrens terecht komen. Het belangrijkste doel van onze corona-aanpak is dat zodat zoveel mogelijk mensen weten wat zij kunnen doen om zichzelf, hun familie en hun dorp te beschermen. En daarin staan de getrainde vrijwilligers in de dorpen in onze werkgebieden centraal.
De coronapandemie heeft voedselsystemen en gemeenschappen ontwricht, waardoor het aantal mensen met honger toegenomen. Vooral in arme landen heeft de coronacrisis grote impact. The Hunger Project werkt met duizenden getrainde lokale vrijwilligers om te voorkomen dat meer mensen onder de armoedegrens terecht komen.
