Een wereld zonder honger, het kan wél.
Een wereld zonder honger, het kan wél.
Zelfredzaamheid.
Het grote doel van The Hunger Project is zelfredzaamheid: goed samenwerkende dorpen die zelf verder gaan op weg naar het einde van honger en armoede. En die nieuwe uitdagingen samen kunnen aanpakken, zonder verdere steun van The Hunger Project.
Op het platteland van 9 Afrikaanse landen werkt The Hunger Project met clusters van dorpen: epicentra. Met een groot aantal getrainde en actieve vrijwilligers, en met slimme partnerschappen met bijvoorbeeld de lokale overheid, werken zij aan hun ultieme doel: zelfredzaamheid.
Wat is zelfredzaamheid?
In een zelfredzaam epicentrum ligt het beheer van het dienstencentrum en alle functies in de handen van de bewoners. Het epicentrum heeft een eigen, erkende rurale bank en genoeg inkomsten. Er zijn sterke leiderschapscomités met een goede mix van mannen en vrouwen, en er komt veel initiatief vanuit de gemeenschap. De gezondheids-, onderwijs- en voorlichtingsprogramma’s worden georganiseerd door actieve vrijwilligers.
Van armoedebestrijding tot empowerment van vrouwen en verbeterde voedselzekerheid: er is flinke vooruitgang. En ze gaan daarmee verder, met het vertrouwen dat ze hun zelf gestelde doelen met eigen middelen kunnen behalen.
Hoera, we nemen afscheid!
Als een epicentrum officieel zelfredzaam wordt, gaat het verder zonder The Hunger Project. We investeren niet langer tijd, menskracht of middelen in het gebied. Zonder steun blijft het epicentrum haar rol als motor van lokale ontwikkeling spelen. We nemen met een groot feest afscheid van elkaar, waarbij we vieren wat er is bereikt.
Al 59 epicentra zijn zelfredzaam.
In 8 landen bestaande uit 1.029 dorpen.
Daar wonen bijna 976.660 mensen.
Zelfredzaamheid is niet zelfvoorzienend.
Zelfredzaamheid betekent niet dat er helemaal geen honger of armoede meer is. Of dat iedereen toegang heeft tot schoon water of zijn hiv-status weet. Nog niet per se elke bestaande behoefte of vraag is beantwoord, maar het gaat duidelijk beter. Het belangrijkste is dat de gemeenschap zelf het dorp leidt. En dat ze zeker weten dat ze met elkaar nieuwe uitdagingen kunnen oppakken, ook bij tegenslag – op weg naar het einde van honger en armoede voor iedereen.
Criteria voor zelfredzaamheid.
Een zelfredzaam epicentrum beheert zelf het epicentrumgebouw – van voedselbank tot kleuterschool en kliniek. Landrechten voor het gebouw zijn essentieel voor zelfredzaamheid, net als officiële erkenning van het epicentrum door de lokale overheid.
Een epicentrum moet daarnaast voldoende scoren op 17 indicatoren voor zelfredzaamheid, verdeeld over 9 doelen – van verbeterde zeggenschap en leiderschap voor en door vrouwen, en van het mobiliseren van gemeenschappen tot vermindering van honger.
Eigen vooruitgang meten.
De bewoners van de epicentra stellen binnen de 17 indicatoren hun eigen prioriteiten en doelen vast. Zo bepalen ze hun eigen criteria voor zelfredzaamheid. De dorpen meten ook zelf hun eigen vooruitgang. En die kunnen ze weer vergelijken met die van andere dorpen in hun land.
Tekst loopt door onder de foto.
Resultaten en impact.
31% minder honger
Het aantal mensen met ernstige honger werd teruggebracht naar minder dan 1%. In epicentrum Wakiso in Oeganda daalde het aantal mensen met honger zelfs met 62% en heeft niemand nog ernstige honger.
64% meer huishoudens hebben een moestuin
En het aantal huishoudens dat voedsel goed kan bewaren steeg met 51%.
86% is ervan overtuigd dat ze hun eigen toekomst kunnen inrichten
En in het zelfredzame epicentrum Gbegourou in Benin geloven met 99,3% bijna alle inwoners van dat zij hun eigen toekomst kunnen inrichten.
33% meer mensen maakten gebruik van financiële diensten
Meer mannen en vrouwen kunnen veilig sparen of lenen. Toegang tot geld is een belangrijke stap op weg naar zelfredzaamheid. Wanneer mensen makkelijker geld kunnen sparen en lenen, kunnen zij investeren in hun boerenbedrijf, naast het boeren een bedrijf starten of een andere stap maken zoals investeren in (klein-)vee. En dat heeft impact op de hele gemeenschap.
39% meer vrouwen hebben een bedrijf
Trainingen in ondernemerschap en financiële geletterdheid, vooral gericht op vrouwen, resulteerden erin dat meer vrouwen hun eigen bedrijf zijn gestart naast hun landbouwactiviteiten.
28% minder kindhuwelijken
Dit zijn de gemiddelde resultaten uit de eindevaluaties van de 59 zelfredzame epicentra, ten opzichte van de midterm evaluaties, die we zo’n 3 tot 4 jaar voor de eindevaluatie afnamen. Omdat we niet bij elk epicentrum een baseline hebben gedaan, is de startsituatie niet meegenomen – waardoor de eigenlijke verandering over de totale periode naar verwachting groter is dan deze cijfers, omdat die alleen de verandering in de laatste 3 – 4 jaar laten zien.
Zelfredzaam – en wat nu?
We zijn natuurlijk enorm trots op de zelfredzame epicentra. En ook al nemen we afscheid, we laten elkaar niet helemaal los. We blijven volgen hoe de gemeenschap zich blijft ontwikkelen. Om daar meer inzicht in te krijgen, hebben we inmiddels bij 4 zelfredzame epicentra een onafhankelijk extern onderzoek laten uitvoeren, ruim 3 jaar nadat zij zichzelf zelfredzaam hadden verklaard. We onderzochten wat daar nu nog van overeind staat. Uit de eerste ex-post evaluatie blijkt dat de sociale infrastructuur staat als een huis. En hoewel er op enkele gebieden nog een verbeterslag valt te maken, fungeren de epicentra nog steeds als motor voor verandering, geleid door de mensen zelf.
Clusters van Afrikaanse dorpen werken aan het einde van hun honger en armoede, op weg naar zelfredzaamheid. Na een aantal jaar training en begeleiding door The Hunger Project, gaan ze zelf verder. In goede samenwerking met elkaar en hun lokale overheid pakken ze nieuwe uitdagingen met eigen middelen op – op weg naar het einde van honger en armoede voor iedereen. Dat is een duurzame oplossing.
Investeer in een wereld zonder honger.
